Oud houten tribaal beeld v.e. shamaan, Nepal, Midden 20e eeuw

Houten beeld van een sjamaan in de namaskara mudra groethouding.

Dit is een tribaal, intensief gebruikt beeld dat in het huis van de sjamaan stond en diende als bescherming. De witachtige waas wordt veroorzaakt door de vele offers met yakmelk. Sporen van het roodbruine tika poeder zijn zichtbaar in de patina. Het versterkt de spirituele kracht van de sjamaan maar het creëert ook een brug tussen de materiële en spirituele wereld. Het versterkt ook het effect van het beeld terwijl het bescherming biedt aan de sjamaan en de persoon die hulp zoekt. Prachtige patina en passende sporen van ouderdom en gebruik. Het beeld is geplaatst op een metalen voet. Zie de foto's! Een ander sjamaanbeeld van dezelfde snijder maar in een andere houding is ook zichtbaar op mijn website.

Lengte: 36 cm, inclusief voetje 37,5 cm
Gewicht: 693 gram
Herkomst: Nepal
Datering: Midden 20e eeuw

Meer info: ( bron Wikepedia)

Jhākri (Nepalees: झाक्री) is het Nepalese woord voor sjamaan of waarzegger. Het is soms specifiek gereserveerd voor beoefenaars van Nepalees sjamanisme, zoals dat wordt beoefend onder het Tamang-volk en de Magars; het wordt ook gebruikt in de Indiase deelstaten Sikkim en West-Bengalen, die grenzen aan Nepal. De praktijk van het gebruik van een Jhaakri als kanaal of medium door een hindoegod of -godin om oplossingen of antwoorden te geven op de vragen van toegewijden, staat in het Nepalees bekend als "dhaamee (Nepali: धामी)".

Jhākri-sjamanisme of dhaamee wordt beoefend onder tal van etnische groepen in Nepal en Noordoost-India, waaronder de Limbu, Rai, Sunwar, Sherpa, Tamang, Gurung, Magars, Lepcha en Khas.[1] Het geloof in geesten heerst, vandaar ook de angst voor bezetenheid door geesten.[2] Sommige lokale woorden uit jhākri zijn phedangbo in de Limbu-taal, Nakchhong, Mangpa / Bijuwa in Rai en boongthing in Lepcha.

Jhākris voert rituelen uit tijdens bruiloften, begrafenissen en oogsten. Ze diagnosticeren en genezen ziekten. Ze staan ​​​​ook bekend om het uitvoeren van een vorm van vrijwillige bezetenheid door geesten, waarbij ze toestaan ​​​​dat de vermeende geest van de doden hen voor een korte tijd bezit, waardoor familieleden voor een korte periode kunnen communiceren. De praktijk heet "Chinta". Hun praktijken worden beïnvloed door het Tibetaans boeddhisme, Mun- en Bön-rituelen.[3]

Meestal gebruiken Jhakri gebedsitems zoals dhyāngro, een traditionele frametrommel gemaakt van dierlijk leer, aan beide zijden omsnoerd in heilig hout, bellen verbonden door touw. Ze gebruiken Mantra in de Tibetaanse taal of hun eigen moedertaal.